niedziela, 30 listopada 2014
MAPA MYŚLI
Mapa myśli jest doskonała szczególnie dla wzrokowców. Przy tradycyjnych metodach nauki nasz mózg wykorzystuje głównie lewą półkulę, odpowiedzialną za myślenie logiczne, linearne i analizę. Jeżeli sprawimy, żeby nasz materiał do nauki był bardziej atrakcyjny wizualnie zaangażujemy i uaktywnimy także prawą półkulę, odpowiedzialną za wyobraźnię, a wtedy podczas współpracy obu tych półkul zaczniemy szybciej przyswajać wiedzę.
Stworzenie tzw. mapy myśli w przeciwieństwie do nudnego, odtwórczego zapamiętywania sprzyja kreatywnemu i wielokierunkowemu rozumowaniu.
Mapa myśli to po prostu drzewko skojarzeń, które możemy tworzyć na wiele sposobów według indywidualnych potrzeb każdego z nas. Pomimo, że nie ma ściśle określonych reguł tworzenia map myśli, jest kilka podstawowych wytycznych pomocnych do tego, aby odnieść sukces w tej metodzie.
Załóżmy, że chcemy nauczyć się słówek w języku obcym.
1) W centralnej części kartki napisz hasło nadające tytuł tematycznie wybranej liście słów. Podziel wszystkie wyrazy na kilka grup.
2) Pamiętaj, aby kartka była wystarczająco duża, by pomieścić wszystkie grupy, na które zamierzasz podzielić swój temat przewodni.
3) Umieść wybrane grupy na wykresie. Powinny one tworzyć swego rodzaju działy tematyczne, do których z kolei można w razie potrzeby utworzyć odpowiednie podgrupy. Tak stworzone „drzewko” powinieneś uzupełnić słówkami w języku obcym, wraz z dodatkowymi schematami, obrazkami bądź zapisem fonetycznym. Wszystko po to, aby ich zapamiętanie było możliwie najłatwiejsze.
4) Dobrym pomysłem jest umieszczenie stworzonej mapy myśli w widocznym miejscu, żebyś mógł na nią często spoglądać. Dzięki temu lepiej ją zapamiętasz.
5) Zakrywając poszczególne słówka i patrząc wyłącznie na obrazki możesz testować swoją pamięć. Następnie spróbuj zrobić to ćwiczenie w drugą stronę – tym razem zakrywając obrazki lub polskie tłumaczenie. Pamiętaj, że częste powtarzanie materiału to klucz do sukcesu.
Przykładowe mapy myśli:
czwartek, 27 listopada 2014
ŁAŃCUCHOWA TECHNIKA SKOJARZEŃ
W tej technice kojarzy się ze sobą kolejne elementy. Obrazy te przechodząc jeden w drugi, tworzą swego rodzaju film, widziany oczyma wyobraźni. Jeśli np. mamy zapamiętać jakiś ciąg elementów, w odpowiedniej kolejności, to właśnie ta metoda jest odpowiednia.
Załóżmy, że mamy zapamiętać następującą listę zakupów: mleko, kawa, ser, jabłka, chleb.
Należy w wyobraźni stworzyć łańcuch, łączący każdy następny element z poprzednim. Np. wchodzimy do sklepu, w którym ekspedientką jest duża, uśmiechnięta butelka mleka. Ona to w trakcie podawania nam kawy, strąciła wszystkie kostki sera z półki. Ser spadając na podłogę zmieniał się w dojrzałe, soczyste jabłka, które ruchem dłoni pozdrawiały stojący na półce i obserwujący z dużym zainteresowaniem całą zaistniałą sytuację, chleb.
Skojarzenia - wyobrażenia, wykorzystujące wszystkie zmysły (wzrok, słuch, węch, dotyk), jak również te, które są zabawne, przesadzone, niezwykłe, dziwne - są odpowiednie, bo zapadają na długo w pamięci, a o to właśnie chodzi. Przytoczony powyżej przykład zastosowania techniki łańcuszka jest banalny, ale warto zaznaczyć, że korzystając z tej techniki na co dzień można zapamiętywać ogromną ilość informacji.
Przy zapamiętywaniu techniką łańcuszka obowiązują te same zasady dobrego zapamiętywania, które wymienione zostały przy technice haków. Dodatkowo należy pamiętać o tym, by prawidłowo zapamiętać pierwszy element łańcuszka, gdyż bez niego trudno byłoby odtworzyć całość. Skuteczne jest np. wyobrażenie sobie, że ten pierwszy element "wyrasta" z jakiegoś punktu znajdującego się przed nami.
Załóżmy, że mamy zapamiętać następującą listę zakupów: mleko, kawa, ser, jabłka, chleb.
Należy w wyobraźni stworzyć łańcuch, łączący każdy następny element z poprzednim. Np. wchodzimy do sklepu, w którym ekspedientką jest duża, uśmiechnięta butelka mleka. Ona to w trakcie podawania nam kawy, strąciła wszystkie kostki sera z półki. Ser spadając na podłogę zmieniał się w dojrzałe, soczyste jabłka, które ruchem dłoni pozdrawiały stojący na półce i obserwujący z dużym zainteresowaniem całą zaistniałą sytuację, chleb.
Skojarzenia - wyobrażenia, wykorzystujące wszystkie zmysły (wzrok, słuch, węch, dotyk), jak również te, które są zabawne, przesadzone, niezwykłe, dziwne - są odpowiednie, bo zapadają na długo w pamięci, a o to właśnie chodzi. Przytoczony powyżej przykład zastosowania techniki łańcuszka jest banalny, ale warto zaznaczyć, że korzystając z tej techniki na co dzień można zapamiętywać ogromną ilość informacji.
Przy zapamiętywaniu techniką łańcuszka obowiązują te same zasady dobrego zapamiętywania, które wymienione zostały przy technice haków. Dodatkowo należy pamiętać o tym, by prawidłowo zapamiętać pierwszy element łańcuszka, gdyż bez niego trudno byłoby odtworzyć całość. Skuteczne jest np. wyobrażenie sobie, że ten pierwszy element "wyrasta" z jakiegoś punktu znajdującego się przed nami.
RZYMSKI POKÓJ/ PAŁAC PAMIĘCI/ METODA HAKÓW PAMIĘCIOWYCH
To najprawdopodobniej najstarsza z mnemotechnik. Metoda ta polega na wytworzeniu skojarzeń, pomiędzy dobrze znanymi elementami (haki pamięciowe), a nowymi informacjami. Pozwala ona zapamiętywać długie listy, całe wykłady czy przemówienia. Przydatna jest w sytuacjach, gdy ważna jest kolejność i porządek. Metoda ta raczej nie pozwala na wyrywkowe przywoływanie w pamięci elementów z naszej listy.
Podczas zapamiętywania informacji za pomocą tej techniki należy przyswoić kilka zasad. Wszystko, co sobie wyobrażamy powinno być wyraźne. Istotne by była to akcja, odbywająca się pomiędzy elementem do zapamiętania a hakiem. Należy unikać tworzenia obrazów banalnych, statycznych i starać się by były one niezwykłe, odrealnione. Odtwarzanie treści zapamiętanych za pomocą techniki haków polega na przywołaniu w pamięci obrazów kolejnych haków. A skojarzenia pojawią się samoistnie.
Haki można rozmieścić:
- We własnym mieszkaniu
- W wymyślonym pałacu, wymarzonej willi na lazurowym wybrzeżu, etc.
- Na własnym ciele
- Wzdłuż znanej Ci drogi
- Na dowolnym obiekcie, który ma wystarczająco dużą ilość charakterystycznych punktów.
Dla przykładu omówimy stosowanie tej metody we własnym mieszkaniu.
1) Wybierz w swoim domu/mieszkaniu kilka pokoi
2) W każdym z nich wybierz po 10-20 elementów, które są dla pokoju charakterystyczne (np. lampa, komputer, obraz na ścianie)
3) Kolejne pokoje i elementy (haki) wybieraj zawsze w jednym kierunku, np. zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Dzięki temu, nie pomylisz nigdy kolejności informacji.
4) Zapisz te elementy lub/i narysuj i zapamiętaj.
Mamy do zapamiętania listę zakupów: morele, makaron, galaretka, coca-cola, lody, kartofle, kawa, majeranek, + po drodze nadać list na poczcie.
Teraz kojarzymy każdy produkt z danym hakiem, np. widzę, jak z obrazu na ścianie wysypuje się tona moreli, które zamierzałam kupić jako pierwsze. Następnie z lampy po włączeniu wylatują ze świstem kluski – mój następny zakup. Gdy siadam na fotelu, zatapiam się w niego, bo zrobiony jest z galaretki. Podchodzę do śmietnika, a tam aż kipi od buzującej coca-coli. Gdy chcę się położyć do łóżka, zmarznięta wyskakuję bo łóżko jest zrobione z wielkiego lodu, a poduszka to śmietanka. Gdy siadam przy biurku, okazuje się, że jest zrobione z wielkiego kartofla! A monitor po włączeniu wyrzuca z siebie kubki z kawą, którą chciałam też kupić. Drukarka zamiast papieru, wciąga majeranek i drukuje z niego pełne opakowania tej przyprawy. Natomiast tablica korkowa to wielka koperta z tysiącem znaczków, bo miałam po drodze nadać list.
Kolejnym przykładem jest zapamiętywanie liczb, dzięki skojarzeniu ich z wcześniej utrwalonymi elementami, reprezentującymi kolejne z nich poprzez wykorzystanie techniki haków. Reprezentacje kolejnych liczb to haki, które mogą być tworzone w oparciu o najbardziej odpowiednie dla poszczególnych osób skojarzenia. Pierwsza przykładowa dziesiątka haków wygląda następująco:
1- ŚWIECA
2- ŁABĘDŹ
3- JABŁKO
4- KRZESŁO
5- DŹWIG
6- BARAN
7- KOSA
8- BAŁWAN
9- BALON
10- RYCERZ
Załóżmy, że chcemy zapamiętać nr kodu pocztowego: 26-843. Nie będziemy mieć problemu z zapamiętaniem tego numeru, jeśli tylko skojarzymy sobie w wyobraźni każdą cyfrę z odpowiednim hakiem. I tak, powinniśmy wyobrazić sobie np. łabędzia (2), którego na rogi bierze baran (6). Z oddali całą sytuację obserwuje bałwan (8), siedzący na krześle (4) i zajadający się jabłkiem (3).
CZĘŚĆ I: MNEMOTECHNIKI PROSTE
CZĘŚĆ I:
MNEMOTECHNIKI PROSTE:
AKRONIMY czyli skrótowce
To jedne z najpopularniejszych technik pamięciowych. Pomocne, gdy chcemy zapamiętać informację składającą sie z kilku, kilkunastu słów. Metoda polegaja na stworzeniu zupełnie nowego słowa lub wyrażenia z pierwszych zgłosek lub liter innych wyrazów, które próbujemy zapamiętać. Wyróżniamy:
- Akronimy znaczące - skrótowce, które mają jakieś znaczenie, np.:
HOMES (ang.domy) - lista wielkich jezior Ameryki północnej: Huron, Ontario, Michigan, Erie, Superior
- Akronimy nieznaczące, np.:
KOSDKP - okresy paleozoiku: Kambr, Ordowik, Sylur, Dewon, Karbon, Perm
MIGOSEPP, gałęzie psychologii (medyczna, indywidualna, genetyczna, ogólna, społeczna, edukacyjna, przemysłowa, prawnicza)
METODA PIERWSZYCH LITER
Polega na utworzeniu zdania, w którym pierwsze litery mają inne, określone znaczenie, np.:
- próbując zapamiętać kolejność planet Układu Słonecznego, wyodrębniamy pierwsze litery i tworzymy z nich nowe słowa, które w połączeniu stanowią łatwe do zapamiętania zdanie: Mój Wujek Zapisał Mi Jak Streścić Układ Naszych Planet (Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun, Pluton)
- Inny przykład: Lecą Cegły, Dom Murują - pierwsze litery wyrazów w tym zdaniu reprezentują cyfry rzymskie: L - 50, C - 100, D - 500, M - 1000
- rodzaje przypadków: Mama Dała Córce Bułkę Nasmarowaną Masłem Wiejskim. lub Mały Domek Czerwonych Biedronek Nadepnął Małżonek Wawrzonek
- pisownia "rz" (po pierwszych literach piszemy "rz"): Prosiła Babka Tadka, Daj Kawałek Gnatka Wołała Jeszcze Chrzan; Brudny, Powszechny Dom Towarowy, Gdzie Kupić Chcesz Jedzenia Wiele
- nazwy dźwięków odpowiadających liniom pięciolinii (od dołu): Ewa Gotuje Herbatę Dla Franka
RYMOWANKI I WIERSZYKI
Taka forma mnemotechnik pozwala przede wszystkim dzieciom i młodszym uczniom na łatwiejsze zapamiętanie informacji. Rymy posiadają własny rytm oraz swoista melodię, która szybciej zapada nam w pamięć, np.:
- układ kości nadgarstka: Łódka płynie, księżyc świeci, trójgraniasty groszek leci, na trapezie, trapeziku wisi główka na haczyku.
CYFRY REPREZENTOWANE PRZEZ SŁOWA
Technika ta pomaga zapamiętywać ciągi liczb. Polega na utworzeniu zdania, w którym ilość liter w wyrazach odpowiada określinej cyfrze, np.:
- Kto(3) z(1) woli(4) i(1) myśli(5) zapragnie(9) Pi(2) spisać(6) cyfry(5), ten(3) zdoła(5). W zdaniu tym zaszyfrowane są kolejne cyfry liczby pi (3,1415926535)
MNEMOTECHNIKI: czym są?
MNEMOTECHNIKA, zwana też mnemoniką pochodzi od greckiego słowa mneme - pamięć oraz Mnemosyne - w mitologii greckiej bogini i uosobienie pamięci.
Metody poprawiania ludzkiej pamięci znane są od tysiącleci. Istnieje wiele przykładów mnemotechnik, których stosowanie pomaga w codziennym życiu, w szkole, na uczelni, w nauce języków obcych.
Mnemotechniki pozwalają na zapamiętywanie dat, haseł komputerowych, PINów kart płatniczych, faktów, dowolnie długich spisów i list, numerów telefonów, wykładów czy treści książek. Owe techniki szybkiego uczenia stanowią swoisty trening pamięci, poprawiają koncentrację i pamięć, pozwalają uczyć się szybko i skutecznie oraz ułatwiają naukę języków obcych.
STYMULACJA OBU PÓŁKUL MÓZGOWYCH ZWIĘKSZA WYDAJNOŚĆ MÓZGU
U każdego człowieka któraś z półkul mózgowych jest dominująca. Badania naukowe udowodniły, że lewą półkulę bardziej rozwiniętą mają matematycy, inżynierowie, natomiast półkulę prawą- muzycy, poeci i malarze. Bez względu na to stymulacja i uaktywnianie obu półkul jest szczególnie ważna dla rozwoju mózgu i właśnie do tego pomocne są mnemotechniki, ponieważ angażują one funkcje kreatywne, wizualne, dźwiękowe prawej półkuli z logicznymi i analitycznymi funkcjami półkuli lewej.
Ciekawym przykładem wykorzystującym mnemotechniki jest reklama telewizyjna. Oddziałuje na większość naszych zmysłów. Atakuje obrazami, muzyką, powoduje, że czegoś nagle pragniemy, np. głodniejemy. Taki zbitek odpowiednio dobranych obrazów, słów, numerów, muzyki powoduje, że tworzą się skojarzenia, które natychmiast zapamiętujemy.
W kolejnych postach przedstawimy podział i rodzaje mnemotechnik a także ich przykłady.
Metody poprawiania ludzkiej pamięci znane są od tysiącleci. Istnieje wiele przykładów mnemotechnik, których stosowanie pomaga w codziennym życiu, w szkole, na uczelni, w nauce języków obcych.
Mnemotechniki pozwalają na zapamiętywanie dat, haseł komputerowych, PINów kart płatniczych, faktów, dowolnie długich spisów i list, numerów telefonów, wykładów czy treści książek. Owe techniki szybkiego uczenia stanowią swoisty trening pamięci, poprawiają koncentrację i pamięć, pozwalają uczyć się szybko i skutecznie oraz ułatwiają naukę języków obcych.
STYMULACJA OBU PÓŁKUL MÓZGOWYCH ZWIĘKSZA WYDAJNOŚĆ MÓZGU
U każdego człowieka któraś z półkul mózgowych jest dominująca. Badania naukowe udowodniły, że lewą półkulę bardziej rozwiniętą mają matematycy, inżynierowie, natomiast półkulę prawą- muzycy, poeci i malarze. Bez względu na to stymulacja i uaktywnianie obu półkul jest szczególnie ważna dla rozwoju mózgu i właśnie do tego pomocne są mnemotechniki, ponieważ angażują one funkcje kreatywne, wizualne, dźwiękowe prawej półkuli z logicznymi i analitycznymi funkcjami półkuli lewej.
Ciekawym przykładem wykorzystującym mnemotechniki jest reklama telewizyjna. Oddziałuje na większość naszych zmysłów. Atakuje obrazami, muzyką, powoduje, że czegoś nagle pragniemy, np. głodniejemy. Taki zbitek odpowiednio dobranych obrazów, słów, numerów, muzyki powoduje, że tworzą się skojarzenia, które natychmiast zapamiętujemy.
W kolejnych postach przedstawimy podział i rodzaje mnemotechnik a także ich przykłady.
środa, 26 listopada 2014
Test: Jesteś wzrokowcem, kinestetykiem czy słuchowcem?
Każdy człowiek posiada tzw.podstawowy system reprezentacji co oznacza, że istnieją różne preferowane sposoby, w jakich nasz mózg odbiera informacje. Każdy z nas posiada 3 sposoby komunikacji (percepcji) jednak zazwyczaj jeden z nich jest bardziej dominujący niż pozostałe.
Ludzie dzielą się na:
1) Wzrokowców - osoby ze wzrokowym systemem reprezentacji
2) Słuchowców - osoby z werbalnym systemem reprezentacji
3) Kinestetyków i dotykowców - osoby z ruchowym i dotykowym systemem reprezentacji
Rozwiąż test na to jaka jest Twoja dominująca forma zdobywania umiejętności, uczenia się i komunikowania, a będąc tego świadomym będziesz mógł dobrać techniki uczenia się w taki sposób aby pozyskiwanie wiedzy było przyjemniejsze i bardziej efektywne.
Zapisuj wybrane odpowiedzi (a, b lub c).
Przypomnij sobie moment, gdy ktoś zrobił na Tobie niezwykłe wrażenie. Co było w tej
osobie najbardziej atrakcyjne, co Cię do niej najbardziej przyciągnęło?
a)jej wygląd
b)coś, co Ci powiedziała lub to co o niej usłyszałeś
c)sposób w jaki Cię dotykała lub coś co czułeś
2.Przypomnij sobie swoje najpiękniejsze wakacje, najpiękniejszy urlop. Co najbardziej utkwiło Ci w pamięci?
a)Wygląd tego miejsca
b)Muzyka lub inne dźwięki, które do tej pory pamiętasz
c)Uczucia, które łączą się z tym pobytem
3.Gdy jedziesz samochodem w jaki sposób orientujesz się gdzie jesteś?
a)Obserwujesz znaki drogowe, zerkasz na ekran GPS lub używasz mapy
b)Mówisz do siebie jak masz jechać
c)Wyczuwasz intuicyjnie, gdzie jesteś
4.Jeśli masz w pracy do wykonania jakieś zadanie jest ono bardziej zrozumiałe jeśli:
a)Jest opisane lub pokazane na wykresie
b)Jest dokładnie wyjaśnione
c)Czujesz, o co chodzi
5.Jeśli masz nawał problemów, które Cię przygnębiają, pomaga Ci gdy:
a)Zapiszesz je na kartce i wyraźnie je zobaczysz
b)Porozmawiasz o nich z kimś bliskim, aż zabrzmią mniej groźnie
c)Znajdziesz sobie wygodną pozycję i postarasz się wyczuć swoje alternatywy
6.Jest Ci łatwiej być z przyjaciółmi gdy:
a)Komunikują swój punkt widzenia jasno i zwięźle
b)Mają przyjemny ton głosu i wiesz, że Cię słuchają
c)Czujesz, że rozumieją co im chcesz przekazać
7.W czasie podejmowania decyzji pomaga Ci gdy:
a)W wyobraźni stworzysz obraz wszystkich możliwych rozwiązań
b)Stworzysz sobie wewnętrzny dialog na temat możliwości
c)Postarasz się sprawdzić swoje uczucia na temat poszczególnych rozwiązań
8.Którą z wymienionych grup faworyzujesz?
a)Fotografię,malarstwo, czytanie, oglądanie filmów
b)Muzykę, koncerty, grę na instrumentach, szelest liści, szum morza
c)Ćwiczenia fizyczne, masaż, dotyk, uczucie ciepła słonecznego
9.Gdy kupujesz sobie ubranie:
a)Przyglądasz się mu dokładnie i wyobrażasz sobie siebie ubranego w tę część garderoby
b)Przeprowadzasz dialog z kimś lub sobą samym, czy to kupić czy nie
c)Dotykasz, aby wyczuć, czy jest to rzecz, której noszenie będzie spr
awiało Ci przyjemność
10.Uprawiając ulubiony sport lub ćwiczenia fizyczne masz największą satysfakcję, gdy:
a)Patrzysz w lustro na swoją poprawiającą się sylwetkę
b)Słuchasz komplementów na swój temat
c)Czujesz, że uzyskujesz coraz lepszą formę
11.Gdy coś liczysz sprawdzasz wynik poprzez:
a)Patrzenie na numery, aby sprawdzić czy wszystko jest w porządku
b)Liczenie jeszcze raz wszystkiego w myśli
c)Śledzenie cyfr palcami
12.Gdy nie jesteś pewien pisowni jakiegoś słowa, sprawdzasz to przez:
a)Patrzenie na to słowo
b)Powtarzanie głośno lub półgłosem
c)Intuicyjne wyczucie, co do prawidłowości tego słowa
13.Najlepiej uczyłeś się przedmiotu gdy:
a)Podobał(a) Ci się nauczyciel(ka)
b)Przedmiot był ciekawy i interesująco wyjaśniany
c)Byłeś bardzo zaangażowany i podekscytowany, gdy się go uczyłeś
14.Gdy kogoś nie lubisz, natychmiast doświadczasz tego uczucia gdy:
a)Widzisz, że się do Ciebie zbliża
b)Gdy próbuje do Ciebie mówić
c)Gdy czujesz, że jest w pobliżu
15.Gdy jesteś na plaży napawa Cię radością:
a)Widok plaży, jasność słońca, kolor morza, niebieskie niebo
b)Szum przelewających się fal, dalekie odgłosy ptaków, gwar ludzi
c)Ciepło słońca, gorący piasek temperatura wody, przyjemność smarowania się olejkiem, zapach wody morskiej
16.W czasie rozmowy na spotkaniu towarzyskim lub zabawie doświadczenia stają się zupełnie inne gdy:
a)Światła zostaną przyćmione lub rozjaśnione
b)Zmienia się rytm muzyki
c)Zmienia się temperatura w pomieszczeniu
ROZWIĄZANIE:
Większość odpowiedzi A: WZROKOWIEC
Są schludni, zadbani, zwykle siedzą lub stoją lekko pochylone do przodu z podniesioną głową, wyprostowanymi plecami, lekko wzniesionymi oczami, oddychają płytko, wykorzystując górną część płuc. Postrzegają i uczą się patrząc, obserwując pokaz, sytuacje, demonstrację, korzystają z pomocy wizualnych.
Lubią czytać opisy, koncentrują się intensywnie, przerywając czytanie, żeby zapatrzeć się w
przestrzeń. Uczą się pisać ortograficznie patrząc na słowa i ich układy. Ważny jest wygląd
pisma, jest zwykle czyste, czytelne w młodym wieku, o prawidłowych kształtach liter i odstępach. Zapamiętują robiąc notatki, rysując , patrząc na informacje, elementy otoczenia; pamiętają twarze, ubranie, wygląd, zapominają imiona.
Mają niezwykle bujną wyobraźnię, myśli ich to obrazy wyposażone w najdrobniejsze
szczegóły. W koncentracji nie przeszkadzają im odgłosy, a raczej ruch lub zaburzony porządek (wizualna dezorganizacja), również długie słuchanie osłabia ich koncentrację i cierpliwość, mogą myślami błądzić daleko.
Rozwiązują problemy w sposób przemyślany i planują z góry przewidzianą sytuację, często
zapisują myśli, lubią robić listy.
W czasie wolnym często coś oglądają, rysują, piszą, zmniejszają swoją aktywność (wyciszają
się) wpatrując się w dal. Dokładnie przyglądają się nowym sytuacjom, starają się je obserwować, zbadać.
Emocjonalnie są często zamknięci w sobie, kiedy są źli „zabiliby wzrokiem”, łatwo płaczą , w
dobrym humorze są uśmiechnięci, mają ekspresywną twarz.
W komunikacji z otoczeniem są dość cisi, nie lubią dużo mówić, wyrażają swoją opinię
mówiąc na ogół szybko i dość wysokim tonem głosu, wykazując przy tym szybkie myślenie,
mogą niefortunnie dobierać słowa, bez upiększania.
Potrzebują kontaktu wzrokowego z rozmówcą, zarówno kiedy mówią, jak i podczas słuchania.
Używają wizualnych słów:patrz, zobacz, widzisz, wyobrażam sobie, że..., oko w oko, jak z obrazka, naświetlić, wyjaśnić, niejasny pogląd, w świetle... itp.Lubią porządek, są zorganizowani i poukładani,lubią przebywać w ładnym otoczeniu, są wrażliwi na elementy wizualne.
Reagują najsilniej na sztukę wizualną–obrazy, grafika, rzeźba, mniej na muzykę; dzieła sztuki robią na nich duże wrażenie, często patrzą na nie wzruszeni, mniej dyskutują i omawiają je słowami; koncentrują się często na szczegółach, ciekawych detalach,intrygujących elementach, mniej na całości dzieła.
Większość odpowiedzi B: SŁUCHOWIEC
Nie przywiązują priorytetowej uwagi do ubioru i wyglądu otoczenia , podczas rozmowy często przechylają głowę na bok, jakby nasłuchiwały albo rozmawiały przez telefon, najczęściej podczas rozmowy poruszają oczami w linii poziomej. Oddychają wykorzystując środkową część płuc.
Postrzegają i uczą się przez aktywne przysłuchiwanie się– czytając, myśląc na głos, słuchając innych i zwykle dużo dyskutując, często prowadzą wewnętrzny dialog, czasem poruszając ustami.
Lubią czytać dialogi, sztuki teatralne, rozmowy, czytanie na głos, unikają długich opisów, nie zauważają ilustracji, czasem poruszają ustami i czytają „po cichu”.
Uczą się pisać ortograficznie przez wymawianie poszczególnych głosek.
Wygląd pisma nie jest ważny, często mają kłopoty z nauką pisania, wykazują tendencję do słabego dociskania pióra, lubią powtarzać głośno to co napisali.
Zapamiętują przez głośne powtarzanie materiału, dyskusje, dobrze zapamiętują dialogi,
muzykę, dźwięk, imiona, zapominają twarze; często pomaga im sekwencyjny, krok po kroku
sposób myślenia.
Wyobraźnia jest uruchamiana w słowach i dźwiękach, nie zwracają często uwagi na szczegóły. W koncentracji przeszkadzają im odgłosy, hałasy, nieznane lub głośne dźwięki, do nauki potrzebują ciszy.
Poza nauką w spokoju, mają potrzebę nieustannego wytwarzania bodźców słuchowych, jeśli
jest cicho, sam produkuje dźwięki– nuci, śpiewa, gwiżdże, mówi do siebie, wszystko co robi
podkreśla odpowiednim dźwiękiem, z tego powodu jest czasem dość uciążliwy dla otoczenia.
Rozwiązują problemy przez „głośne myślenie”, opowiadanie innym o tej sytuacji porządkuje
im w głowie i nasuwa odpowiedź, jeśli nie mają słuchacza, rozmawiają ze sobą głośno lub po
cichu, przegadując całą sprawę słowami.
W czasie wolnym nucą, rozmawiają ze sobą lub innymi, również przez telefon, muzykują.
Rozmawiają o nowych sytuacjach, rozważają po cichu lub z osobą słuchającą wszystkie za i przeciw.
Emocjonalnie wyrażają swój stan po przez ton i tembr głosu, lubią się wypowiadać, kiedy są
zarówno w dobrym, jak i złym humorze, często wybuchają krótko trwającymi potokami słów, reagują na określone słowa i głos mówcy.
W komunikacji z otoczeniem słuchają chętnie, ale nie mogą doczekać się, żeby wtrącić swoje
zdanie i coś wyjaśnić, używają długich, powtarzających się opisów, lubią wykładową formę
zajęć, mówią rytmicznie i melodyjnie; bez problemu powtarzają swoje słowa, poproszone; w
rozmowie oczekują informacji zwrotnych. Rzadko potrzebują kontaktu wzrokowego
z rozmówcą, podczas myślenia, słuchania, i mówienia spoglądają w prawo lub w lewo na wysokości swoich uszu.
Używają słuchowych zwrotów: zamieniam się w słuch, brzmi, mówię, słuchaj, itp.
Zwracają uwagę na imię i nazwisko, dźwięk głosu, sposób mówienia nowo poznanej osoby,
uważnie słuchają co mówi.
Reagują najsilniej na muzykę, sztuka wizualna ich mniej porusza, chętniej dyskutują i omawiają dzieła sztuki, niż je oglądają; koncentrują się często na całości dzieła, doceniając jego globalną wartość, gubią szczegóły.
Większość odpowiedzi C: KINESTETYK
Są schludni, lubią być zadbani, ale szybko bywają wymiętoszeni, ich ubranie zużywa się błyskawicznie. Zwykle oddychają bardzo głęboko, brzusznie.
Postrzegają i uczą się przez aktywność ruchową, bezpośrednie zaangażowanie, doświadczenia.
Lubią czytać utwory o wartkiej akcji, dynamiczne, wtedy bardzo emocjonują się treścią.
Uczą się pisać przez napisanie słowa, żeby wyczuć jak ono się pisze, miewają problemy z ortografią. Wygląd pisma na początku jest dość porządny, w miarę zmniejszania pisma jest ono coraz trudniejsze do odczytania. Zapamiętują to co wykonali, dotknęli rękami, doświadczyli lub mocno odczuli, a nie zobaczyli lub usłyszeli.
Wyobraźnia działa i uruchamia się podczas ruchu i doświadczenia.
W koncentracji nie przeszkadzają im odgłosy lub nieporządek, a raczej ruch w polu widzenia, sami muszą cały czas poruszać się i zmieniać pozycje, trzymać w rękach drobne przedmioty dla podtrzymania uwagi. Również długie słuchanie osłabia ich koncentrację i cierpliwość, mogą myślami błądzić daleko.
Rozwiązują problemy przez aktywność fizyczną, najlepiej myślą w ruchu, są impulsywni.
Chętnie spędzają czas wolny z ludźmi, w sposób aktywny ruchowo.
W nowych sytuacjach starają się dotykać, manipulować, wyczuwać, zmieniać miejsce,
dobrze im się myśli w ruchu– spacer, poruszanie się różnymi pojazdami.
Emocjonalnie pokazują kiedy są w dobrym humorze, podskakują, lubią się przytulać, dotykać, potrafią tupać i szturchać kiedy są źli.
W komunikacji gestykulują, często mówią powoli, niskim głosem, posługują się przemyślanymi sformułowaniami, wprowadzają chwile ciszy, stoją blisko osoby, z którą rozmawiają, szybko tracą uwagę podczas długich okresów słuchania.
Nie potrzebują kontaktu wzrokowego z rozmówcą, spoglądają tylko aby upewnić się
z twarzy i języka ciała o intencjach, słuchają i mówią ze wzrokiem skierowanym w dół
dla przetworzenia informacji na poziomie emocjonalnym, uciekają oczami w kierunku
ruchu.
Używają kinestetycznych słów: brać, trzymać, chwytać się, wejść w kontakt, ramię w ramię, wpaść do głowy, rozumieć, myśleć, rozważać, zdecydować, być świadomym, itp.
Reagują na muzykę ruchem, ale wolą rzeźbę niż muzykę czy malarstwo, lubią dotykać rzeźb obrazów, niewiele mówią na temat sztuki, przeżywają ją.
Ludzie dzielą się na:
1) Wzrokowców - osoby ze wzrokowym systemem reprezentacji
2) Słuchowców - osoby z werbalnym systemem reprezentacji
3) Kinestetyków i dotykowców - osoby z ruchowym i dotykowym systemem reprezentacji
Rozwiąż test na to jaka jest Twoja dominująca forma zdobywania umiejętności, uczenia się i komunikowania, a będąc tego świadomym będziesz mógł dobrać techniki uczenia się w taki sposób aby pozyskiwanie wiedzy było przyjemniejsze i bardziej efektywne.
Zapisuj wybrane odpowiedzi (a, b lub c).
Przypomnij sobie moment, gdy ktoś zrobił na Tobie niezwykłe wrażenie. Co było w tej
osobie najbardziej atrakcyjne, co Cię do niej najbardziej przyciągnęło?
a)jej wygląd
b)coś, co Ci powiedziała lub to co o niej usłyszałeś
c)sposób w jaki Cię dotykała lub coś co czułeś
2.Przypomnij sobie swoje najpiękniejsze wakacje, najpiękniejszy urlop. Co najbardziej utkwiło Ci w pamięci?
a)Wygląd tego miejsca
b)Muzyka lub inne dźwięki, które do tej pory pamiętasz
c)Uczucia, które łączą się z tym pobytem
3.Gdy jedziesz samochodem w jaki sposób orientujesz się gdzie jesteś?
a)Obserwujesz znaki drogowe, zerkasz na ekran GPS lub używasz mapy
b)Mówisz do siebie jak masz jechać
c)Wyczuwasz intuicyjnie, gdzie jesteś
4.Jeśli masz w pracy do wykonania jakieś zadanie jest ono bardziej zrozumiałe jeśli:
a)Jest opisane lub pokazane na wykresie
b)Jest dokładnie wyjaśnione
c)Czujesz, o co chodzi
5.Jeśli masz nawał problemów, które Cię przygnębiają, pomaga Ci gdy:
a)Zapiszesz je na kartce i wyraźnie je zobaczysz
b)Porozmawiasz o nich z kimś bliskim, aż zabrzmią mniej groźnie
c)Znajdziesz sobie wygodną pozycję i postarasz się wyczuć swoje alternatywy
6.Jest Ci łatwiej być z przyjaciółmi gdy:
a)Komunikują swój punkt widzenia jasno i zwięźle
b)Mają przyjemny ton głosu i wiesz, że Cię słuchają
c)Czujesz, że rozumieją co im chcesz przekazać
7.W czasie podejmowania decyzji pomaga Ci gdy:
a)W wyobraźni stworzysz obraz wszystkich możliwych rozwiązań
b)Stworzysz sobie wewnętrzny dialog na temat możliwości
c)Postarasz się sprawdzić swoje uczucia na temat poszczególnych rozwiązań
8.Którą z wymienionych grup faworyzujesz?
a)Fotografię,malarstwo, czytanie, oglądanie filmów
b)Muzykę, koncerty, grę na instrumentach, szelest liści, szum morza
c)Ćwiczenia fizyczne, masaż, dotyk, uczucie ciepła słonecznego
9.Gdy kupujesz sobie ubranie:
a)Przyglądasz się mu dokładnie i wyobrażasz sobie siebie ubranego w tę część garderoby
b)Przeprowadzasz dialog z kimś lub sobą samym, czy to kupić czy nie
c)Dotykasz, aby wyczuć, czy jest to rzecz, której noszenie będzie spr
awiało Ci przyjemność
10.Uprawiając ulubiony sport lub ćwiczenia fizyczne masz największą satysfakcję, gdy:
a)Patrzysz w lustro na swoją poprawiającą się sylwetkę
b)Słuchasz komplementów na swój temat
c)Czujesz, że uzyskujesz coraz lepszą formę
11.Gdy coś liczysz sprawdzasz wynik poprzez:
a)Patrzenie na numery, aby sprawdzić czy wszystko jest w porządku
b)Liczenie jeszcze raz wszystkiego w myśli
c)Śledzenie cyfr palcami
12.Gdy nie jesteś pewien pisowni jakiegoś słowa, sprawdzasz to przez:
a)Patrzenie na to słowo
b)Powtarzanie głośno lub półgłosem
c)Intuicyjne wyczucie, co do prawidłowości tego słowa
13.Najlepiej uczyłeś się przedmiotu gdy:
a)Podobał(a) Ci się nauczyciel(ka)
b)Przedmiot był ciekawy i interesująco wyjaśniany
c)Byłeś bardzo zaangażowany i podekscytowany, gdy się go uczyłeś
14.Gdy kogoś nie lubisz, natychmiast doświadczasz tego uczucia gdy:
a)Widzisz, że się do Ciebie zbliża
b)Gdy próbuje do Ciebie mówić
c)Gdy czujesz, że jest w pobliżu
15.Gdy jesteś na plaży napawa Cię radością:
a)Widok plaży, jasność słońca, kolor morza, niebieskie niebo
b)Szum przelewających się fal, dalekie odgłosy ptaków, gwar ludzi
c)Ciepło słońca, gorący piasek temperatura wody, przyjemność smarowania się olejkiem, zapach wody morskiej
16.W czasie rozmowy na spotkaniu towarzyskim lub zabawie doświadczenia stają się zupełnie inne gdy:
a)Światła zostaną przyćmione lub rozjaśnione
b)Zmienia się rytm muzyki
c)Zmienia się temperatura w pomieszczeniu
ROZWIĄZANIE:
Większość odpowiedzi A: WZROKOWIEC
Są schludni, zadbani, zwykle siedzą lub stoją lekko pochylone do przodu z podniesioną głową, wyprostowanymi plecami, lekko wzniesionymi oczami, oddychają płytko, wykorzystując górną część płuc. Postrzegają i uczą się patrząc, obserwując pokaz, sytuacje, demonstrację, korzystają z pomocy wizualnych.
Lubią czytać opisy, koncentrują się intensywnie, przerywając czytanie, żeby zapatrzeć się w
przestrzeń. Uczą się pisać ortograficznie patrząc na słowa i ich układy. Ważny jest wygląd
pisma, jest zwykle czyste, czytelne w młodym wieku, o prawidłowych kształtach liter i odstępach. Zapamiętują robiąc notatki, rysując , patrząc na informacje, elementy otoczenia; pamiętają twarze, ubranie, wygląd, zapominają imiona.
Mają niezwykle bujną wyobraźnię, myśli ich to obrazy wyposażone w najdrobniejsze
szczegóły. W koncentracji nie przeszkadzają im odgłosy, a raczej ruch lub zaburzony porządek (wizualna dezorganizacja), również długie słuchanie osłabia ich koncentrację i cierpliwość, mogą myślami błądzić daleko.
Rozwiązują problemy w sposób przemyślany i planują z góry przewidzianą sytuację, często
zapisują myśli, lubią robić listy.
W czasie wolnym często coś oglądają, rysują, piszą, zmniejszają swoją aktywność (wyciszają
się) wpatrując się w dal. Dokładnie przyglądają się nowym sytuacjom, starają się je obserwować, zbadać.
Emocjonalnie są często zamknięci w sobie, kiedy są źli „zabiliby wzrokiem”, łatwo płaczą , w
dobrym humorze są uśmiechnięci, mają ekspresywną twarz.
W komunikacji z otoczeniem są dość cisi, nie lubią dużo mówić, wyrażają swoją opinię
mówiąc na ogół szybko i dość wysokim tonem głosu, wykazując przy tym szybkie myślenie,
mogą niefortunnie dobierać słowa, bez upiększania.
Potrzebują kontaktu wzrokowego z rozmówcą, zarówno kiedy mówią, jak i podczas słuchania.
Używają wizualnych słów:patrz, zobacz, widzisz, wyobrażam sobie, że..., oko w oko, jak z obrazka, naświetlić, wyjaśnić, niejasny pogląd, w świetle... itp.Lubią porządek, są zorganizowani i poukładani,lubią przebywać w ładnym otoczeniu, są wrażliwi na elementy wizualne.
Reagują najsilniej na sztukę wizualną–obrazy, grafika, rzeźba, mniej na muzykę; dzieła sztuki robią na nich duże wrażenie, często patrzą na nie wzruszeni, mniej dyskutują i omawiają je słowami; koncentrują się często na szczegółach, ciekawych detalach,intrygujących elementach, mniej na całości dzieła.
Większość odpowiedzi B: SŁUCHOWIEC
Nie przywiązują priorytetowej uwagi do ubioru i wyglądu otoczenia , podczas rozmowy często przechylają głowę na bok, jakby nasłuchiwały albo rozmawiały przez telefon, najczęściej podczas rozmowy poruszają oczami w linii poziomej. Oddychają wykorzystując środkową część płuc.
Postrzegają i uczą się przez aktywne przysłuchiwanie się– czytając, myśląc na głos, słuchając innych i zwykle dużo dyskutując, często prowadzą wewnętrzny dialog, czasem poruszając ustami.
Lubią czytać dialogi, sztuki teatralne, rozmowy, czytanie na głos, unikają długich opisów, nie zauważają ilustracji, czasem poruszają ustami i czytają „po cichu”.
Uczą się pisać ortograficznie przez wymawianie poszczególnych głosek.
Wygląd pisma nie jest ważny, często mają kłopoty z nauką pisania, wykazują tendencję do słabego dociskania pióra, lubią powtarzać głośno to co napisali.
Zapamiętują przez głośne powtarzanie materiału, dyskusje, dobrze zapamiętują dialogi,
muzykę, dźwięk, imiona, zapominają twarze; często pomaga im sekwencyjny, krok po kroku
sposób myślenia.
Wyobraźnia jest uruchamiana w słowach i dźwiękach, nie zwracają często uwagi na szczegóły. W koncentracji przeszkadzają im odgłosy, hałasy, nieznane lub głośne dźwięki, do nauki potrzebują ciszy.
Poza nauką w spokoju, mają potrzebę nieustannego wytwarzania bodźców słuchowych, jeśli
jest cicho, sam produkuje dźwięki– nuci, śpiewa, gwiżdże, mówi do siebie, wszystko co robi
podkreśla odpowiednim dźwiękiem, z tego powodu jest czasem dość uciążliwy dla otoczenia.
Rozwiązują problemy przez „głośne myślenie”, opowiadanie innym o tej sytuacji porządkuje
im w głowie i nasuwa odpowiedź, jeśli nie mają słuchacza, rozmawiają ze sobą głośno lub po
cichu, przegadując całą sprawę słowami.
W czasie wolnym nucą, rozmawiają ze sobą lub innymi, również przez telefon, muzykują.
Rozmawiają o nowych sytuacjach, rozważają po cichu lub z osobą słuchającą wszystkie za i przeciw.
Emocjonalnie wyrażają swój stan po przez ton i tembr głosu, lubią się wypowiadać, kiedy są
zarówno w dobrym, jak i złym humorze, często wybuchają krótko trwającymi potokami słów, reagują na określone słowa i głos mówcy.
W komunikacji z otoczeniem słuchają chętnie, ale nie mogą doczekać się, żeby wtrącić swoje
zdanie i coś wyjaśnić, używają długich, powtarzających się opisów, lubią wykładową formę
zajęć, mówią rytmicznie i melodyjnie; bez problemu powtarzają swoje słowa, poproszone; w
rozmowie oczekują informacji zwrotnych. Rzadko potrzebują kontaktu wzrokowego
z rozmówcą, podczas myślenia, słuchania, i mówienia spoglądają w prawo lub w lewo na wysokości swoich uszu.
Używają słuchowych zwrotów: zamieniam się w słuch, brzmi, mówię, słuchaj, itp.
Zwracają uwagę na imię i nazwisko, dźwięk głosu, sposób mówienia nowo poznanej osoby,
uważnie słuchają co mówi.
Reagują najsilniej na muzykę, sztuka wizualna ich mniej porusza, chętniej dyskutują i omawiają dzieła sztuki, niż je oglądają; koncentrują się często na całości dzieła, doceniając jego globalną wartość, gubią szczegóły.
Większość odpowiedzi C: KINESTETYK
Są schludni, lubią być zadbani, ale szybko bywają wymiętoszeni, ich ubranie zużywa się błyskawicznie. Zwykle oddychają bardzo głęboko, brzusznie.
Postrzegają i uczą się przez aktywność ruchową, bezpośrednie zaangażowanie, doświadczenia.
Lubią czytać utwory o wartkiej akcji, dynamiczne, wtedy bardzo emocjonują się treścią.
Uczą się pisać przez napisanie słowa, żeby wyczuć jak ono się pisze, miewają problemy z ortografią. Wygląd pisma na początku jest dość porządny, w miarę zmniejszania pisma jest ono coraz trudniejsze do odczytania. Zapamiętują to co wykonali, dotknęli rękami, doświadczyli lub mocno odczuli, a nie zobaczyli lub usłyszeli.
Wyobraźnia działa i uruchamia się podczas ruchu i doświadczenia.
W koncentracji nie przeszkadzają im odgłosy lub nieporządek, a raczej ruch w polu widzenia, sami muszą cały czas poruszać się i zmieniać pozycje, trzymać w rękach drobne przedmioty dla podtrzymania uwagi. Również długie słuchanie osłabia ich koncentrację i cierpliwość, mogą myślami błądzić daleko.
Rozwiązują problemy przez aktywność fizyczną, najlepiej myślą w ruchu, są impulsywni.
Chętnie spędzają czas wolny z ludźmi, w sposób aktywny ruchowo.
W nowych sytuacjach starają się dotykać, manipulować, wyczuwać, zmieniać miejsce,
dobrze im się myśli w ruchu– spacer, poruszanie się różnymi pojazdami.
Emocjonalnie pokazują kiedy są w dobrym humorze, podskakują, lubią się przytulać, dotykać, potrafią tupać i szturchać kiedy są źli.
W komunikacji gestykulują, często mówią powoli, niskim głosem, posługują się przemyślanymi sformułowaniami, wprowadzają chwile ciszy, stoją blisko osoby, z którą rozmawiają, szybko tracą uwagę podczas długich okresów słuchania.
Nie potrzebują kontaktu wzrokowego z rozmówcą, spoglądają tylko aby upewnić się
z twarzy i języka ciała o intencjach, słuchają i mówią ze wzrokiem skierowanym w dół
dla przetworzenia informacji na poziomie emocjonalnym, uciekają oczami w kierunku
ruchu.
Używają kinestetycznych słów: brać, trzymać, chwytać się, wejść w kontakt, ramię w ramię, wpaść do głowy, rozumieć, myśleć, rozważać, zdecydować, być świadomym, itp.
Reagują na muzykę ruchem, ale wolą rzeźbę niż muzykę czy malarstwo, lubią dotykać rzeźb obrazów, niewiele mówią na temat sztuki, przeżywają ją.
Kilka słów wstępu
Celem naszego bloga jest zapoznanie Was z technikami i metodami mającymi na celu zwiększenie efektywności uczenia się a także takimi, które pomogą poprawić organizację, jakość i efektywność pracy Wam i Waszym pracownikom.
Subskrybuj:
Posty (Atom)